Afscheid raadsleden Ruud van der Star

Ingrid, goedenavond. Het is altijd jammer dat als je als tweede bent, er soms wat gras voor je voeten is weggemaaid, maar dat geeft niet. Dat betekent dat onze verhalen in ieder geval overeenkomen, dus dat zegt ook iets positiefs. Toen ik je net vroeg hoe je erbij zat, was jouw eerste opmerking opgelucht. Nou ja, dat valt ongeveer wel samen. Het gevoel dat jij denk ik gedeeld hebt en de drukte die in jouw persoonlijke levenssfeer op het moment is, waardoor je de keuzes voor vanavond gemaakt hebt. Vandaag nemen we afscheid van jou als raadslid. In een beperkte tijd heb jij een belangrijke indruk achtergelaten in de gemeenteraad van Kaag en Braassem. Jouw bijdrage aan deze gemeenteraad en onze gemeente is er eentje geweest van inhoud, scherpte en nuchterheid. Vanaf het moment dat je in maart 2022 met voorkeursstemmen de raad binnenkwam, iets wat je niet per se ambieerde, maar toch overkwam. Je bent er toen met volle overtuiging ingegaan en hebt je ervoor ingezet en hebt laten zien aan de raad dat je een rots in de branding bent geweest als het gaat om alle financiële zaken. Jij was het financiële geweten van de gemeente. Als er iemand was die met een kritische blik naar de cijfers keek, dan was jij het wel. Al moet ook gezegd worden dat je soms ook té kritisch kon zijn tegenover een wethouder die ons vak nog een beetje moest leren. En waar anderen misschien geneigd waren om snel akkoord te gaan met de financiële paragraaf, was jij degene die op de rem trapte. Zowel in de raad als tijdens de fractie: moeten we dit wel doen en is het echt noodzakelijk? Waren vragen die we van jou konden verwachten en terecht, want laten we eerlijk zijn, het blijft bijzonder. En een gedeelde verbazing tussen jou en mij: hoe we hier soms uren kunnen debatteren over enkele duizenden euro's en tegelijkertijd miljoenen vraagstukken afhameren alsof het niks is. Dankzij jou is management by exception een nieuw begrip in de raad van Kaag en Braassem. Een belangrijke stap naar hervorming van onze P en C-cyclus. Je had ook een grote stem in het project Rechtmatigheidsverantwoording en de doorontwikkeling van het horizontaal toezicht, wat uiteindelijk leidde tot de heroprichting van de financiële commissie van Kaag en Braassem. Ook binnen de VVD heb je een belangrijke rol gespeeld als voorzitter van onze lokale afdeling. Toen ik mij voor het eerst als groentje nog meldde bij de eerste algemene ledenvergadering die ik van de VVD bijwoonde, was jij al voorzitter. En niet veel later ben ik jouw bestuur ingestapt. En gedurende die tijd tot vandaag ben jij voor mij zowel op persoonlijk als professioneel vlak een inspiratiebron geweest. Dat uit zich misschien wel het meest concreet in mijn laatste opleiding aan de HOFAM, waarin ik in jouw voetspoor volgde. En met mij zijn er waarschijnlijk vele anderen die je hebt geïnspireerd als carrièrevrouw, die menig glazen plafond heeft doorbroken. Jouw beslissing om te stoppen kwam niet geheel onverwachts. Als CEO van Picture, waar je niet alleen de meest prachtige musea ter wereld mag bezoeken, maar ook een enorm belangrijke en verantwoordelijke baan hebt, en daarnaast dat nog combineert met de mantelzorg voor je ouders, kunnen we niets anders dan diep respect, begrip en bewondering hebben voor jouw keuze. Maar het mooie is: we nemen geen echt afscheid. We verliezen je als raadslid, maar je blijft betrokken in de fractie en als burgerlid in de financiële commissie. En drie jaar geleden moest Aad zijn plek op de lijst en vervullen van jou afstaan, maar vanavond krijgt hij van jou deze plek en kans terug om alsnog dit prachtige ambt te mogen beoefenen. De cirkel is rond. Ingrid, namens de hele raad, in het bijzonder de VVD-fractie, enorm bedankt voor je inzet, je scherpe analyses en je onvermoeibare vasthoudendheid op financieel gebied. We gaan je

We hadden even afgesproken of je nog wat wilde zeggen, maar het is goed zo. Ja, heel fijn, dankjewel. Dan gaan wij naar een ander raadslid dat ons gaat verlaten en niet zomaar gaat verlaten, want hij heeft toch echt wel 14 jaar erop zitten als raadslid. Dus ook Ruud van der Star namens Pro gaat afscheid nemen. Hier gaan we de volgorde even anders doen. Zometeen gaat eerst mevrouw De Wagenaars, dan oh toch weer anders. Nee, jawel, u gaat. Jij gaat als eerste spreken, dan komt er nee, je gaat niet.

Nee, het is allemaal een beetje verwarrend. Er komt een verrassingselement in de volgorde van sprekers. Laten we het zo zeggen. Ik ga in ieder geval als laatste spreken en mevrouw De Wagenaar gaat als eerste spreken, maar we willen meneer Van der Starter ook...

Vrouw, eigenaar namens Pro. Beste collega-raadsleden, beste belangstellenden, beste vrienden en familie van Ruud en bovenal beste meneer Ruud. Ik begin direct met je te bedanken voor alles wat je ons de afgelopen jaren hebt geleerd, voor je inzet bij Pro, maar in zijn algemeenheid voor je kennis rondom de ruimtelijke ordening. Voor de afgelopen 19 jaar waarin je politiek betrokken bent geweest. Ik herhaal maar eens 19 jaar. Afgerond ben je dan net iets minder dan je halve leven politiek actief? Laat dat maar eens indalen. Daar zijn maar een paar woorden voor nodig: petje af. En, hoe heb je dat dan gedaan? Afgelopen donderdag hebben we met elkaar bij een etentje uitgebreid stilgestaan bij jouw vertrek. We hebben gelachen, herinneringen opgehaald. We hebben met elkaar gesproken over hoe die 19 jaar voorbij zijn gegaan. We hebben het gehad over de momenten die je zelf bij gaan blijven, zoals het moment dat je de burgemeester van Jacobs zou ontmoeten voor het eerst. Meneer Ruud, dat staat waarschijnlijk bovenaan dat lijstje of het moment waarop Evert de raadsleden kreeg met het verschil van 1,5 stem boven jou. Of de rol als voorzitter van de vertrouwenscommissie bij de aanstelling van Astrid. Iets wat je aangaf echt een eer te vinden. Maar natuurlijk ook de oprichting van Pro. Hoe je bij de oprichting van Pro dacht, hé, dit moet anders en hoe het ook anders kan. Daar heb jij je samen met Floris, Ilse, Laura, Evert en nog een aantal mensen hard voor ingezet. Je gelooft in de samenwerking binnen de raad? Een samenwerkingsagenda, het raadsakkoord, of welke naam je het ook geeft. Je hebt daar samen met Floris landelijke bekendheid aan gegeven. Steeds meer gemeenten gaan ermee aan de slag. Het gaat erom wat je bindt, wat je verbindt, de kracht van het samenwerken. Dat zeg je altijd. En een verbinder, dat ben jij. Ook zeg je altijd: in gelul kan je niet wonen. Daar rond ik mijn verhaal snel af. Of is dit verhaal dan misschien wel erg kort voor iemand die het op dit moment toch ook wel fijn vindt in de belangstelling te staan. Terecht, want er is iemand anders die je gaat toespreken. Iemand met wie je helemaal niet altijd op één lijn lag, al heb ik dat lange tijd gedacht. Een vriend, een vriendschap opgebouwd door en vanwege de politiek, maar daarbuiten veel meer is dan dat en ook is gebleven. Nogmaals Ruud, dank je. Je was een fijne collega. Dank voor alles wat je hebt gedaan. Voor wat je hebt betekend voor het geheugen dat je bent van onze raad, voor je tomeloze energie en de tijd die je in onze mooie gemeente hebt gestopt. We gaan je missen, maar afspraak is afspraak. We...

Ja Ruud, daar staat hij dan, dat hij. Theo vroeg me net of het alsjeblieft niet zo lang kon duren als bij het afscheid van Marina. Dus gaan we proberen. Ik heb maar een velletje met krabbeltjes, dus we gaan zien of dat lukt. Ik begin met excuses voor donderdag. Had jij met Pro jouw afscheid? Dat is, denk ik, iets waar je misschien nog wel meer plezier aan beleefde dan dit officiële moment, maar dat weet ik natuurlijk niet zeker. En ik kon er niet bij zijn, want ik moest met mijn zoon naar Tottenham Hotspur, Elfsborg en naar Millwall tegen Queens Park Rangers. En dat moest ik natuurlijk heen naar Londen, omdat ik bij Feyenoord niet echt verwend word. En toen kwam de vraag of ik die donderdag kon, ja, moest ik helaas zeggen dat ik al iets anders in de pen had. Maar heel trots natuurlijk dat ik nu op dit moment bij het officiële afscheid van jou als raadslid iets tegen je mag zeggen. Jij hebt mij erbij genaaid, zeg jij altijd als je het hebt over je politieke carrière. En dat, ja, ik denk dat dat klopt. En wat Sandra zei, klopt ook. Doordat we hier jarenlang samen in dit huis hebben rondgelopen, is er een mooie vriendschap geboren. En hoe kwam het dat ik je erbij heb genaaid? Je viel altijd op toen we beide nog jong waren. Allebei actief bij Madel. Jij was actief bij Maskerade, jij was actief voor het Rijpwetering en Oud Ade kamp, actief bij Roac. Het Koninginnedag voetbal actief geworden. Hier in de tijd dat we hier liepen samen in het bandje. Je hebt nu ook eindelijk, nadat de band een stil leven is gestorven, nu pianolessen gekregen, heb ik begrepen van Pro. Dus misschien dat we dat nog nieuw leven kunnen inblazen. Ik heb ook weer iets meer tijd dan drie jaar geleden, toen ik hier nog vaak was. Maar omdat je zo opviel, ja, toen op een moment bij het werven voor nieuwe mensen voor de politiek toch gedacht van ja, die Ruud, die moeten we hebben. En vervolgens met elkaar geconstateerd dat de partij waar wij samen actief voor waren er niet veel beter voor stond dan elke andere politieke partij hier in de gemeente, maar ook in de rest van het land. Overal uitgemergelde ledenlijstjes, ledenvergaderingen aan een keukentafel waar je nog stoelen over hebt. De bereidheid om politiek actief te zijn is zeer gering in Nederland en dat is zorgwekkend als je ziet dat we in de top van alle lijstjes staan in dit land als het gaat om levensverwachting, qua gezondheid, qua hoe we ervoor staan met zijn allen. Er is geen land in de wereld waar je beter kan leven dan hier. Maar vervolgens klagen we met zijn allen en zijn we niet bereid om eigenaarschap te nemen en in de politiek te gaan. En ja, als je kijkt naar die politieke bloedarmoede, was dat iets waarin wij de eerste jaren dat we hier actief waren met nog een aantal andere mensen, maar goed, ik ben nu jou hier aan het toespreken, van hebben gezegd: dit moet echt anders. We moeten meer gebruik gaan maken van de kennis en de betrokkenheid van de inwoners. En ja, hoe kunnen we dat nou beter doen dan door aan al die inwoners te gaan vragen wat er nou eigenlijk aan mankeert dat iedereen zo ontzettend actief is in de eigen woon- en leefomgeving, in allerlei besturen zit, in de ouderraad gaat zitten, allerlei activiteiten organiseert, maar met geen stok dat gemeentehuis in te slaan is. Waar komt dat nou eigenlijk door? En toen hebben we met Ilse, met Laura, Thea was er ook al vroeg bij, even, het was te vroeg bij, met elkaar gedacht: we gaan honderd van die betrokken inwoners dwars uit de gemeente, uit elk dorp gaan we één op één koffie bij drinken. Daar gaan we vragen: hoe komt het nou dat je in die dorpsstraat zit, bij de huttenbouw actief bent, actief bent voor die toneelvereniging, in de ouderraad, in de commissie zus, commissie zo, maar dat je niet dat gemeentehuis ingaat om die miljoenen die over die thema's worden verdeeld op een goede manier te verdelen? Naast die honderd gesprekken hebben we themabijeenkomsten georganiseerd met huurdersverenigingen, met recreatieve ondernemers, met mensen uit zorg en welzijn en daar overal rondom het onderwerp waar die mensen druk mee waren gevraagd van: ja, hoe kunnen we nou dat geld over dat onderwerp waar u zoveel van weet het beste verdelen? En er kwamen geanimeerde gesprekken uit. En we hebben een aantal cursussen georganiseerd over de gemeentepolitiek, vanuit de partij. En al die mensen die we hebben gesproken, hebben we vervolgens de vraag gesteld: hoe komt het nou dat je wel actief bent in je eigen dorp, maar niet je verantwoordelijkheid wil nemen als het gaat om dat gemeentebestuur? Er kwam een rode draad uit al die honderd gesprekken: de vergaderingen duurden te lang, die dikke pakken papier. We hebben geen zin om eindeloos in zo'n kring te zitten tot 's avonds half twaalf om negen van de tien agendapunten waar ik me niet betrokken bij voel aan in die kring te moeten zitten. En als er dan eens een keer een onderwerp is waar ik dan wel van weet, ja, dan hebben we er geen tijd meer voor, want het is al kwart voor twaalf. Nou, allerlei van dat soort dingen. En toen hebben we gezegd: nou, laten we nou eens een club oprichten en proberen dat aan te pakken en bent u dan bereid om daarmee actief te zijn? Nou, is dat gelukt? Nou, ik denk het niet, want als je natuurlijk naar de vergaderingen kijkt, de dikke pakken papier en nou ja, de hoofdlijn die wel eens verlaten wordt in dit soort gremia, dan ja, dan lukt niet alles. Maar het is wel drie periodes achter elkaar, dus geen eendagsvlieg, maar drie periodes achter elkaar is Pro Kaag en Braassem met dit verhaal de grootste partij geworden en niet alleen geworden, maar ook de grootste partij gebleven. En vooral dat het reanimeren van het gedachtegoed, het elke keer opnieuw nieuwe mensen betrokken zien te krijgen. Kijk de kandidatenlijsten van de afgelopen drie verkiezingen, heel veel, elke keer weer nieuwe mensen die een poging willen wagen om die kloof tussen inwoner en politiek te verkleinen. En daar heb jij, Ruud, een ontzettende grote rol in gespeeld. Nogmaals, niet alles is gelukt, maar er zit hier denk ik niemand van geen enkele partij die kan stellen dat waarvoor die op aarde is daadwerkelijk gelukt is. Maar dat is wel gelukt om telkens weer nieuwe inwoners betrokken te krijgen. Wat waren hierin jouw rotsvaste overtuigingen? Dat wij als gemeente veel minder beleidsbepaler moeten zijn, maar veel meer partners moeten worden van die inwoners. Geen vastgeklonken akkoord op basis van de verschillen, zoals bijna elke gemeente in Nederland wordt bestuurd. Je voert campagne. Uiteindelijk voeren we allemaal campagne over hetzelfde in Nederland, want we willen allemaal betaalbare woningen. We willen een plek voor iedereen. We willen betaalbare zorg en we willen meer handen aan het bed. We willen gezonde overheidsfinanciën en we willen dat de lastendruk al een beetje in toom gehouden wordt. Staat in elk programma, maakt geen donder uit op wie je stemt. Maar we gaan vervolgens de verschillen over wel of geen dorpshuis, wel of geen zondagopenstelling. Het zijn een paar details waar lokale politieke partijen over verschillen. Vervolgens worden na de verkiezingen, grijpen die partijen elkaar in coalitieverband vast van: wij zeggen bij jouw voorstellen wat jij graag wil, zeggen we ja, in ruil daarvoor zeg jij op die voorstellen nee. En heel tegennatuurlijk zie je dat coalities elkaar in een wurggreep houden. Men dit soort kringetjes gaat bemensen en uiteindelijk de voorstellen afprijsd 's avonds om half twaalf als het in stemming wordt gebracht. Terwijl we aan de voorkant al weten wat er in het coalitieakkoord staat, want dat hebben we namelijk al afgesproken. Hier is men het af en toe een beetje zat, dat raadsakkoord, maar wij mogen gelukkig af en toe nog steeds het land in om wat hier heel normaal is en wat dus ook niet meer als uniek gezien wordt uit te dragen. Iedereen mag hier op elk voorstel stemmen wat hij vindt en wat hij de kiezer heeft beloofd. En dat is niet normaal, beste toeschouwers. Dat is namelijk heel bijzonder, omdat bijna overal in het land men met een vastgeklonken meerderheid in de gemeenteraad zegt: wij regeren en de rest is tegen, los van wat wij nou tegen de kiezer hebben gezegd. Dat is een iets onderdeel van het gedachtegoed, waarvan jij zegt: dat hou ik vast. En daar ben ik al negentien jaar aan aan het trekken. Invloed aan de voorkant in plaats van inspraak aan de achterkant. Dat is ook iets wat één van jouw drijfveren is, maar wat je ook wel heel vaak tegen de haren in hebt gestreken, omdat dat ingewikkeld was om vast te houden. En wat bedoel ik te zeggen? Participatie, hè. Dat is een gevleugeld woord. Het is de participatie was niet goed of de communicatie was niet voldoende. Wat jouw gedachtegoed is en ook het gedachtegoed van Pro is aan de voorkant bij beleidsvoorbereiding kies je ervoor om heel erg de kennis en de betrokkenheid uit die gemeenschap te slepen. En als je met zijn allen vindt dat er meer woningen gebouwd moeten worden en meer betaalbare woningen gebouwd moeten worden, dan vraagt dat vervolgens bij de uitvoering een rechte rug en niet als er vier mensen een mailtje sturen of hier inspreken bij de gemeenteraadsvergadering. Omdat nou eenmaal die woning of die woonwijk bij je in het zicht komt te staan, hoort er een rechte rug bij. En wat jij hier hebt getoond en daar hebben we iedereen die hier in het bestuur heeft gezeten, maar ook in de gemeenteraad denk ik kennis mee mogen maken dat jij die rechte rug nou toch wel in 98% van de gevallen hebt getoond en dat je vervolgens ook de bereidheid had om al die mensen die uiteindelijk zich gedupeerd voelden eindeloos te woord te blijven staan, ze weer op te zoeken, uit te leggen en verantwoording af te leggen over wat je deed. Dat heeft jou heel veel tijd gekost, maar dat siert je ook enorm en uiteindelijk komt dat denk ik de geloofwaardigheid van de politiek, in ieder geval de geloofwaardigheid van wat jij hier altijd hebt gedaan, ontzettend ten goede. En, maar dit gedachtegoed continu reanimeren in de gemeenteraad, in het presidium en op de plekken waar jij vertoonde. Dan een paar dingen die we samen hebben. En dan ga ik langzaamaan richting een afronding, want anders gaat Theo op de op de. Ik ben nog net binnen de vier minuten denk ik, hè. Ja. Nee, paar dingetjes. Ik had een ontzettende lange lijst, maar ja, dat dat dat kan natuurlijk niet. Maar wat ik wat ik leuk vond toen ik zat te bladeren in mijn agenda was, was een momentje dat ik zelf hier afscheid nam. Dat was ja zelfde soort avond, alleen midden in coronatijd. Jij was er nog een aantal mensen, mijn ouders, de burgemeester en de griffier en de rest die zat op op internet de vergadering te volgen. En vlak voor de vergadering zei je van ja, op het moment dat jij in je afscheidswoordje begint, dan weet ik dat er een raadslid is die gaat afhaken. En vervolgens heeft hij de Teams vergadering gefilmd en het gebeurde. Ik deed mijn woordje en een raadslid die die haakte af. We hebben het er misschien na de vergadering wel over wie dat was, maar dat vond ik in ieder geval iets wat ik zelf heel leuk, leuk momentje vond. Wat ook een aardig moment was, was dat jij op een moment de verkiezingen won. Hoe kan het ook anders als jij lijsttrekker bent, dan win je de verkiezingen. Maar vlak daarvoor was er een lijsttrekkersdebat en daar zag je als een berg tegenop, vooral omdat daar precies gebeurt waar jij zo een ontzettende afkeur tegen hebt, hè. Dat mensen elkaar gaan zitten afvangen, dat het niet meer over de zaak gaat en dat men een loopje neemt met de werkelijkheid om er wat beter op te komen te staan. En toen aan het eind van de avond besloot jij de burgemeester te bellen en te zeggen, van ja, ik, ik, hoe kan ik nog van die lijst af? Want ik heb hier dus echt op deze manier geen zin in. Goed dat je het niet gedaan hebt, want jij gaat de geschiedenis in als een van de winnaars van de verkiezingen in de drie periodes tot nu dat Pro hier de grootste is geweest, dus dat is dat is mooi. Wat dan een open wond is bij ons allebei, dat blijft de ramp met de MH17 waar wij onze vriend Erik hebben verloren, waar ik samen met Marina in haar rol als burgemeester en ik als loco-burgemeester de vier getroffen gezinnen mocht bezoeken. En ja, dan zie je dat in zo'n kleine gemeenschap alles door elkaar heen loopt, want Toos, de moeder van Erik en Dammers, die deden ook de was van het voetbalteam waar jij voetbalde, past ook op Fien, Daaf en Tijn en jij was er volgens mij samen met jouw Rick, jij was er volgens mij ook bij. Ja, jullie zaten daar als vrienden. Ik ging mee vanuit ja, ook als vriend, maar in mijn hoedanigheid als loco om Marina bij te staan voor het hele lastige gesprek wat zij daar mocht voeren. En ja, dat dat is een moment waarin je ziet dat ja dat dat alles door elkaar heen loopt. En ja, ik ga er niet meer over zeggen, dan ga ik staan janken. En daar, dat kan je zelf ook altijd goed met dit onderwerp, omdat het een ja een open wond blijft, maar wel iets is wat nou ja. Ja wat wat wat ook ook tekenend is voor nou voor eigenlijk voor alles wat we doen en nou eigenlijk nog elke dag voor in onze gedachtes leeft. Dan ja gaat er natuurlijk straks nog iets gebeuren waarvan je eigenlijk al negentien jaar weet dat het komt, want op het moment dat jij ja zei, toen ik je erbij naaide, zei je al van ja, dan krijg ik op het moment natuurlijk wel zo'n ding te. Ik vraag me alleen af of je ja, of je tevreden gaat zijn met degene die hem uitreikt, want ik denk dat je zelf vooral denkt dat dat iemand is die misschien wel met een gouden koets aankomt. Gaan we gaan we strakjes zien en misschien gaat het wel helemaal niet, niet niet gebeuren. En één ding dat dat is het laatste wat ik nog wat ik nog wil zeggen, dat is waar ik spijt van heb. Wij hebben nou ja, bijna wekelijks hadden wij op vrijdagochtend bij jou thuis eventjes ons koffie-uurtje als we de kinderen naar school brachten en jij werkte thuis daar. Daar sparren we veel een kwartiertje eventjes over de gemeente, een kwartiertje over de vereniging Pro, een kwartiertje over allerlei privézaken, een kwartiertje over de band en alles. Alles kwam daar altijd langs. Ook de coalities die we hier hebben weten te smeden in deze gemeente, die zijn bij jou en bij Lenie aan de keukentafel allemaal geboren, dus dat is een bijzondere plek. Maar een gesprek wat we hebben gehad aan die keukentafel voor jou, daar heb ik spijt van omdat ik op een moment tegen jou kwam vertellen: ik ga ermee stoppen. Wat jij omarmde, zei dat dat inderdaad de hoogste tijd was en dat het ook tijd was voor anderen. En dat het ja dat ik mijn bijdrage wel had geleverd. En toen jij aan mij aangaf dat je de clubs zou gaan informeren dat je wilde gaan stoppen. Ja, toen zei ik tegen jou van, ja, het, het zou toch wel mooi zijn als je wel eerst een goede opvolger regelt en zoals Sandra al zei, we kunnen ook wel eens een beetje beetje boos doen op elkaar. En jij zei toen tegen mij van Godverdomme, Floris, sorry voor het woord. En ja, ik heb er toch ook recht op op een moment? We stoppen net als dat jij dan dat recht hebt en dat heb je. Ik heb ook kort daarna gezegd dat ik dat anders had moeten doen in ieder geval niet zo bedoeld had, want jij hebt meer dan het recht om om te stoppen. Het is aan anderen om het nu over te nemen. Je hebt je bijdrage meer dan geleverd. Onnoemelijk veel tijd in het gemeentewerk gestopt, onnoemelijk nog veel onnoemelijk veel meer tijd in de vereniging Pro Kaag en Braassem gestopt. Onnoemelijk veel tijd in het uitdragen en verantwoorden van besluiten die jij hebt genomen richting mensen die daar misschien last van hebben gehad. En daarin ben je een ontzettend voorbeeld voor voor iedereen die hier in de zaal zit. En ik hoop dat jij met ongelooflijk veel energie je weer gaat vastbijten in de nieuwe dingen die op je pad gaan komen. Ik ben er in ieder geval ongelooflijk trots.

Zo nou. Dan hopen we maar dat Floris zijn toekomstvoorspelling uitkomt. Maar beste Ruud, vanavond mag ik ook nog iets tegen jou zeggen. En ja, daar zit je dan, hè? En heel veel mooie woorden zijn al tot je gesproken. Maar ik mag dus als laatste, en dat is ook een voorrecht, omdat je mij ook als voorzitter van de vertrouwenscommissie hebt toegesproken tijdens mijn installatie in november 2021. En toen was jij al een oudgediende in deze raad. En ik tutoyeer je vandaag, omdat dat gewoon bij jou hoort. En volgens mij ook, wil jij dat we zo met elkaar omgaan. En welke woorden kun je dan gebruiken bij jouw afscheid? Daar heb ik zeker over nagedacht. Met jou is het eigenlijk nooit saai in deze wereld. Vanuit je enorme betrokkenheid bij onze inwoners en ook om het goede te doen, zijn er in onze gemeente heel veel zaken door jou in gang gezet. Jij was en bent de creatieveling, degene die het gesprek op gang brengt en bij mensen een zaadje plant. Je wilt mensen inspireren, je brengt het anders denken op gang en hebt daarin een enorme passie en bevlogenheid. Dat overigens soms ook wel kan leiden tot enige vurigheid en eigenzinnigheid. Je bent eerlijk, kan niet tegen onrecht en zegt duidelijk als je het ergens niet mee eens bent, en je hebt een hele grote dosis humor. Hoe fijn is dat? Vandaag heb je je als raadslid 14 jaar, 5 maanden en 23 dagen ingezet voor onze gemeente en haar inwoners en je bent in maart 2006 begonnen als raadslid van de voormalige gemeente Alkemade. En dat was een dag voor je 25e verjaardag, een vervroegd verjaardagscadeau zullen we maar zeggen. Van november 2009 tot maart 2014 moest de raad het een paar jaar zonder je doen, maar vanaf 27 maart 2014 ben je tot op de dag van vandaag raadslid geweest voor de gemeente Kaag en Braassem. Een lange periode waarin er heel veel is gebeurd. Je hebt de nieuwe gemeente Kaag en Braassem zien ontstaan, met heel veel verschillende raadsleden gewerkt en ontelbaar veel besluiten genomen. En dat heb je altijd gedaan met een informele benadering. Je ging met een energieke houding altijd op zoek naar een gezamenlijke oplossing in het belang van de inwoners van Kaag en Braassem. En sommige besluiten mochten wat jou betreft ook wel via het college afgedaan worden. Het moest volgens jou in de raad ergens over gaan. De blik ging vooral naar buiten de raadszaal. Je hebt de collega's opgeroepen om gebruik te maken van de kennis en kunde van de inwoners van onze gemeente en dat heeft geleid tot hele mooie initiatieven die tot op de dag van vandaag nog bestaan. Het is al benoemd dat je een groot pleitbezorger was en bent voor het raadsakkoord. Een vierjarige agenda van de raad waarbij in wisselende meerderheden besluiten worden genomen. En critici zeggen wel eens dat hiermee de politiek wordt doodgeslagen. Niets is minder waar. Juist in de consultatie van wisselende meerderheden moeten politieke partijen met elkaar samenwerken, elkaar opzoeken en elkaars verschillen begrijpen. En om vervolgens besluiten te nemen in het algemene belang van de inwoners. Ik gaf al aan dat je op jonge leeftijd raadslid bent geworden en je viel op, ook in de samenleving, vanwege je enorme betrokkenheid bij de lokale toneelvereniging, vrijwilligerswerk voor de voetbalclub, organisator van het jaarlijkse jeugdkamp Rijpwetering Oud Ade en je vele werkzaamheden voor jongerencentrum Metal in Oud Ade. En nog altijd zet je je in voor het mogelijk maken van evenementen en activiteiten voor inwoners. In een middeleeuws tenue zag ik je betrokkenheid bij het middeleeuwse feest in Rijpwetering Oud Ade, maar ook jouw echtgenote is heel actief en sociaal betrokken en samen zijn jullie een heel sterk team. Namens alle leden van de raad, de medewerkers van de griffie en de leden van het college en de ambtelijke organisatie wil ik je enorm bedanken voor de jarenlange inzet van de afgelopen jaren. En dit is tijd voor jou om gedag te zeggen, tijd en ruimte te maken voor andere mensen in het politieke veld en tijd en ruimte te maken om je inspirerende ideeën en dromen op andere plekken waar te maken. En we gaan je missen. Die grote waardering voor je jarenlange inzet, de bijdrage aan de samenleving, je toewijding en passie is niet onopgemerkt gebleven. Ook de koning heeft zijn waardering uitgesproken. En ik heb hem natuurlijk gevraagd of hij hier vanavond wilde zijn, ook al is het maar omdat jij daarvan uitgaat. Maar helaas, hij had andere verplichtingen en daarom is het voor mij een des te grotere eer dat ik namens hem jou, Ruud van der Star, vandaag mag benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau en het lintje is een erkenning voor alles wat je hebt gedaan. Dankjewel. En dan zou ik hem heel graag bij je op willen spelden. Oh, oh, moet in beeld zo. We hebben ook bloemen. Alstublieft, dankjewel goed. Maar jij mag zo ons ook nog even toespreken, maar namens de raad hebben we ook nog een cadeau uitgezocht en dat is een cadeau waarmee je ergens anders kunt gaan zweten dan hier in de raadzaal, dus geniet ervan, dankjewel. En ja, volgens mij wil jij ook graag nog wat zeggen, zal ik dan? Jij mag alles nu.

Zo, dat is spannend. Ja voorzitter, dankjewel. Dank voor het laatste woord, echt het laatste woord. Dank ook voor de mooie woorden allemaal. En, wat een eer om deze onderscheiding te mogen ontvangen, niet verwacht inderdaad. Het laatste woord. Ik hoop dat ik binnen de 16 minuten blijf, want dat is wat wij als pro mogen praten op zo'n avond tegenwoordig. Als we Floris niet meetellen, dan moet dat lukken. Ja, ik wil allereerst speciale dank uiten voor de mensen op de tribune. Inderdaad. Afgelopen 19 jaar zijn sommigen niet het gemeentehuis in te slaan. Maar op de laatste avond komen ze er wel. Vader en moeder overigens niet, want die zijn er geregeld geweest. Ik denk dat zij hun trots laten blijken door hier op sommige momenten te zijn. Nou, het is natuurlijk uiteraard een grapje, want de keren dat wij geïnstalleerd zijn hier en we raadsleden vol trots hun familieleden en familie op de zaal in de tribune zagen zitten, zeiden wij altijd tegen elkaar: ja, die hebben wij thuisgelaten, omdat ja, wij kiezen voor deze hobby. En ja, verwachten niet dat zij ook zo'n avond het gemeentehuis ingesleurd worden door ons. Want wij hadden hier immers voor gekozen en zij niet. Deze avond is voor mij bijzonder en gedenkwaardig. Ik heb deze rol altijd gezien als iets voor erbij. En de reden om te stoppen is ook niet omdat ik het te druk heb, meer tijd aan mijn gezin of werk wil besteden. Druk heb ik het altijd gehad en ik wist het altijd te combineren met mijn werk, het hebben van een gezin, familie, vrienden of het hebben van een bedrijf. En meer tijd aan mijn gezin besteden? Ze zien me aankomen. Nee, na 19 jaar is het gewoon genoeg mooi geweest. Het is tijd om ruimte te geven aan nieuwe, enthousiaste mensen. Ja, en in het najaar van 2005 kwam ik dit gemeentehuis binnen gevlogen. En zoals Floris net al zei, voor ik het wist, was ik erbij genaaid. Stond ik op een verkiesbare plek op de lijst. We wonnen de verkiezingen dankzij Wouter Bos, toen nog. En zat ik als inderdaad vierentwintigjarige in deze gemeenteraad. Niet de jongste overigens. En in die jaren werd ik direct geconfronteerd met belangrijke onderwerpen als brassen beland en de op handen zijnde fusie. En na de fusie en de verkiezingen in 2009 kwam ik niet met 1,5 maar 1,34 stem tekort ten koste van Evert inderdaad. En ja, kwam ik niet de raad in en mocht ik 5 jaar op het bankje zitten. Ja, die periode bleef ik op de achtergrond wel betrokken. En ja, omdat ik ook in die periode nog op menig verjaardag het beleid van de gemeente zat te verdedigen, dacht ik nou, dat kan vast wel weer een periode bij. Ja, en dat mocht voor de nieuwe partij die wij in 2013 hebben opgericht met elkaar. En met een visie op hoofdlijnen Floris. Hij heeft daar net al uitgebreide woorden over verteld en een fris geluid werden we de grootste partij en dit gebeurde drie keer op rij, iets waar ik inderdaad tot op de dag van vandaag ontzettend trots op ben. Ik heb geprobeerd om anderen te laten zien dat het werk als raadslid ook leuk kan zijn. Het is en blijft een belangrijke functie. De gemeente verder brengen en besluiten nemen. Dat is waar we hiervoor zijn. We maken mensen niet enthousiast door hier elkaar vliegen af te vangen of tweede kamertje te willen spelen, maar vooral door mensen op inhoud mee te laten praten en serieus te nemen. En mijn grootste zorg was en blijft altijd dat we met elkaar ervoor moeten zorgen dat we mensen enthousiast krijgen voor deze rol. En roep ook iedereen op in deze raad om hier rekening mee te houden de komende tijd. Want we hebben er met zijn allen belang bij dat de kieslijsten ook volgend jaar bij de verkiezingen weer gevuld zijn. En dat zouden we als gezamenlijk doel moeten hebben. Ja, en met de nodige weemoed en emotie heb ik naar deze avond toegeleefd. Ik weet niet wat mij het meest raakt. De mooie resultaten die we met elkaar hebben bereikt of ook de minder leuke dingen die bijblijven. Floris memoreerde daar net al even aan. Maar ik denk dat het raadslidmaatschap intussen zo'n onderdeel is van mijn leven dat ik toch op een bepaalde manier dit zal gaan missen. Ik zeg bepaalde manier. Ja, en dan wil ik toch ook zeker nog wat mensen bedanken, want dat hoort daar ook bij. Ja, allereerst wil ik alle inwoners van deze mooie gemeente bedanken voor het vertrouwen in onze partij en mij als raadslid. Wil ze ook bedanken voor die betrokkenheid, waar net ook al aan gerefereerd werd. De ondernemendheid en het ondernemerschap die deze gemeente rijk is met alle mooie initiatieven die de afgelopen jaren ons als raad zijn gepasseerd. Ik wil de organisatie en de ambtenaren van deze gemeente bedanken. Voor de gemeente van deze omvang beschikken we over goede, professionele en enthousiaste mensen die dagelijks met veel energie voor onze inwoners en de goede zaak bezig zijn. En, ik wil deze en alle voorgaande colleges bedanken voor de samenwerking en inzet op dat wat wij met elkaar hebben bedacht en u mocht uitvoeren. Uiteraard schuurde het zo nu en dan eens. Maar altijd gingen we met elkaar voor het beste resultaat. Ik wil de fractie en het bestuur van pro bedanken. We hebben afgelopen donderdag inderdaad stilgestaan bij de afgelopen jaren en gelachen. En, ik heb daar een mooi cadeau mogen ontvangen. Ik wil de voorgaande en deze griffies bedanken voor de ondersteuning van ons als raad, zorgen dat alles volgens de reglementen verloopt, zag het vanavond weer en de chaos van ons enigszins wordt beperkt. Ook dank aan alle bodes van de afgelopen jaren. Het is te doen gebruikelijk om geen namen te noemen, maar ik noem Jos, Jeannette, Carola, Plony, Edwin, Arnold, Peeters, Stef en Richard en misschien vergeet ik er nog. Maar zij zorgen iedere avond weer goed voor ons met een verse kop koffie of thee en konden iedere keer weer het geduld opbrengen om tot de laatste vertrok weg te gaan. Dank daarvoor. Ik wil alle raadsleden bedanken voor de samenwerking en ook de vele andere raadsleden inmiddels waarmee ik de afgelopen raadsperiode heb samengewerkt, zitten er al aantal op de tribune. Dank voor het vervullen van deze rol, voor onze gemeenschap. Respect voor het feit dat u deze invult ieder op zijn of haar eigen manier. En, ik heb voor iedereen vanavond een boeket bloemen meegenomen. Met het verzoek deze te geven aan de meest dierbare personen in uw leven. Degene te bedanken voor het ondersteunen, het feit dat u wellicht soms wat minder thuis bent of wat geprikkeld bent omdat er veel op u afkomt. En dat het belangrijk is om mensen achter je te hebben die je steunen en er gewoon voor je zijn als het nodig is. Ik wil mijn vrienden, mijn familie, vader, moeder, zus, mijn broer bedanken voor hun begrip al die jaren. Mij met de neus op de feiten te drukken en in te laten zien dat we onszelf niet altijd even serieus hoeven te nemen. En speciale dank voor mijn beste vriend Floris. Die een vriend is geworden door de politiek. Hij gaf het net al aan. We hebben intensieve periodes gehad. Deden veel bakjes koffie. En dan hadden we het inderdaad over besturen van deze gemeente altijd met respect voor elkaars rol, maar vooral ook over nog veel meer dan dat, over luiers, opgroeiende gezinnen, de mooie en minder mooie dingen van het leven. En als laatste bedank ik mijn gezin. Mijn kinderen, Tijn, Fiem, Daaf. En in het bijzonder, mevrouw Lenny. Ontmoet elkaar in de periode dat ik al betrokken was bij de politiek. Zij weet niet beter of ik ben avonden gewoon van huis. Er zal ook moeten gaan wennen aan mijn aanwezigheid thuis binnenkort. Ze was altijd een luisterend oor. Had haar eigen scherpe mening klaar. En belangrijker, hield mij altijd met beide benen op de grond, dankjewel.